De Appenzeller komt uit de Zwitserse alpen en is van origine een boerenhond die veel word ingezet bij het drijven van vee en het bewaken van het land. Het ras is dan ook uiterst intelligent en ze hebben unieke karakteristieke eigenschappen. Ze hebben temperament, maar ze zijn ook heel loyaal en ze beschermen graag hun baasjes. Dat wil ook zeggen dat de Appenzeller een echte leider nodig heeft en het ras is dan ook niet geschikt voorbeginners.
Het beschermende en jagende instinct vraagt om extra zorg. De hond moet immers zijn energie kwijt. Zowel lichamelijk als geestelijk. Er komt dus een hoop bij kijken als je voor dit ras kiest. Wil je daar meer over weten of wil je weten waar je op moet letten als je voor een Appenzeller kiest? Lees dan snel verder.
Inhoud
- 1 De geschiedenis van de Appenzeller
- 2
- 3 Het karakter: zelfverzekerd en betrouwbaar
- 4 Het uiterlijk en de lichaamsbouw
- 5 De verzorging van een Appenzeller: eenvoudig
- 6 Ziektes die veel voorkomen bij dit ras
- 7 Hondentraining en cursussen
- 8 Wat kost een Appenzeller?
- 9 De beweging die dit ras nodig heeft
- 10 De erkenning in Nederland
- 11 Veelgestelde vragen
- 12 Wat vind jij van de Appenzeller?
De geschiedenis van de Appenzeller
De Appenzeller komt uit de Alpen in Zwitserland. In 1853 werd dit ras voor het eerst gezien. Destijds werd de Appenzeller vooral ingezet om indringers te verjagen van boerderijen. De Appenzeller is een werkend ras die graag taken voor boeren uit handen nam. In 1906 werd er een speciale club opgericht om het welzijn van en het onderzoek naar dit ras te reguleren. Jaren later werd de rassenstandaard opgezet. Samen met de Berner, de Grote Zwitser en de Entlebucher behoort dit ras tot de Sennenhonden.
Vandaag de dag kennen we de Appenzeller als een intelligente hond die vooral erg bekend is in Zwitserland en andere Europese landen. Buiten Europa zie je dit ras nagenoeg niet en ze zijn daar behoorlijk zeldzaam. In Noord-Amerika zien we wel een toename in Appenzellers. Het ras krijgt daardoor steeds meer naamsbekendheid en de populatie groeit dan ook op andere continenten dan Europa.
Het karakter: zelfverzekerd en betrouwbaar
Als er iets opvalt aan het karakter van een Appenzeller, dan is het wel dat het lijkt alsof hij nergens bang voor is. Hij is erg zeker van zichzelf. Zelfs in nieuwe situaties en voor hem compleet nieuwe situaties. Een Appenzeller is enthousiast en bouwt snel een band op met zijn baasje. Richting onbekenden kan hij in het begin wat terughoudend zijn en in een dreigende situatie zal hij te allen tijde ook beschermend optreden. Dat is wel iets om rekening mee te houden als je bijvoorbeeld veel mensen op visite krijgt. Vooral de eerste ontmoetingen zijn spannend. Tot de hond ze leert kennen en onder het mom “goed volk” niet meer opkijkt als iemand over de vloer komt.
Werken is de Appenzeller niet vreemd en ze vinden het ook leuk. Taken doen ze dan ook vol liefde. Dat heeft vooral te maken met het feit dat het ras energie kwijt moet. Ze zijn soms overactief en bij verveling kunnen ze gedragsproblemen vertonen. Denk bijvoorbeeld aan het kapot kauwen van meubilair. De hond heeft veel beweging nodig en je moet als eigenaar dan ook veel tijd en energie in je trouwe viervoeter stoppen.
Een punt van aandacht bij het opvoeden van een Appenzeller is dat hij door zijn zelfverzekerde karakter soms té dominant kan zijn. Hierdoor kan jouw viervoeter koppig zijn en minder goed luisteren. Om deze redenen is het belangrijk dat tijdens de opvoeding duidelijke grenzen worden aangegeven en dat je laat weten wie de baas is. Vooral reuen kunnen extra dominant zijn tegenover mens en dier. Maar als je vanaf jonge leeftijd de hond leert wie de baas is, dan heb je een loyale en liefdevolle hond die ook werkelijk voor je door het vuur gaat.
Het uiterlijk en de lichaamsbouw
De Appenzeller heeft een gemiddelde grote en heeft rechthoekige vormen. Zijn lichaam is sterk en compact. Hij is goed gespierd en behoorlijk behendig. Zijn bouw maakt het mogelijk om te rennen met hoge snelheid. Gemiddeld wordt een Appenzeller tussen de 50 en 56 centimeter hoog en wegen ze tussen de 25 en 32 kilogram. Ze worden ongeveer 12 tot 15 jaar oud.
De kop van de Appenzeller is plat en loopt breed af richting de oren. Zijn kaak is duidelijk aanwezig en erg sterk. Zijn gezichtsuitdrukking is ontspannen en ondeugend. De nek van de Appenzeller is kort, maar sterk. Zijn rug is recht en van gemiddelde lengte. Hij heeft een brede en goed gevormde borst.
De staart van de Appenzeller is in verhouding met de rest van zijn lichaam en is dicht behaard. Wat opvalt aan zijn staart is dat deze omhoog gekruld wordt gedragen. Ook de vacht aan de onderkant van de staart is vaak wat langer. De poten van een Appenzeller zijn slank en gespierd.
De Appenzeller heeft een dubbele vacht die dicht op de huid ligt. De vacht is glanzend en dik en kan voorkomen in verschillende kleuren, zoals:
- Zwart
- Bruin
- Rood
- Wit
Vaak bestaat de vacht van een Appenzeller voor het grootste gedeelte uit zwarte of bruine haren met witte markeringen.
De verzorging van een Appenzeller: eenvoudig
De verzorging van een Appenzeller is vrij eenvoudig. Omdat de Appenzeller een dikke vacht heeft is het belangrijk dat je één keer per week zijn vacht goed borstelt om losse haren te verwijderen. In de rui is het verstandig om dit ras twee tot drie keer per week te borstelen. In de rui verliest een hond namelijk meer haren dan normaal. Verder is het belangrijk om zijn oren regelmatig te checken, want deze kunnen behoorlijk vies worden. Doe je dit niet regelmatig? Dan kunnen er ontstekingen ontstaan die de gezondheid van jouw hond in gevaar brengen.
Vergeleken met andere rassen is een Appenzeller gemakkelijk te verzorgen. Dit maakt het een aantrekkelijke hond voor gezinnen die niet te veel tijd kwijt willen zijn aan de verzorging. Maar houdt er wel rekening mee dat je een hoop tijd kwijt bent aan het uitlaten en het spelen met de hond. Naast het borstelen en het controleren van de oren is het namelijk ook heel belangrijk dat de Appenzeller veel beweging krijgt. Hierover later meer.
Ziektes die veel voorkomen bij dit ras
De Appenzeller is een gezond ras dat weinig last heeft van gezondheidsproblemen. Er zijn dus geen specifieke ziektes die veel voorkomen bij de Appenzeller. Toch wordt er bij het fokken van de Appenzeller op heupproblemen gelet. Dit zijn problemen die eigenlijk bij alle honden van gemiddelde lengte voorkomen. Wees ook alert op signalen die kunnen duiden op gewrichtsproblemen.
Bij lopen, rennen en springen zie je vaak duidelijke signalen die wijzen op problemen. Deze kunnen al op een zeer vroege leeftijd optreden. Wanneer er vermoedens zijn over problemen, is het verstandig om direct een dierenarts in te schakelen en een behandelplan op te stellen. Bij een tijdige constatering is behandeling goed mogelijk. Op latere leeftijd zijn de mogelijkheden zeer beperkt en de arts kan zelfs euthanasie voorstellen als het dier een ondraaglijke pijn heeft.
Omdat een Appenzeller heel gezond en sterk is, ben je over het algemeen minder geld kwijt aan de verzorging van dit ras. Dit betekent ook dat jij als baasje de gezondheid van een Appenzeller grotendeels in eigen handen hebt. Het is dus extra belangrijk om te zorgen voor een gezonde levensstijl. Als je goed voor jouw Appenzeller zorgt dan is de kans groot dat hij ouder wordt dan de gemiddelde leeftijd van 13 jaar. Desalniettemin is het altijd slim om voor een hond een verzekering af te sluiten. Veel verzekeringen dekken een groot deel van de medische kosten.
Hondentraining en cursussen
Veel baasjes beginnen met een zogenoemde puppycursus na het kopen van een pup van dit ras. Dit hondenras leert erg snel en heeft daarom al snel bepaalde commando’s onder de knie. Echter raakt de hond gauw verveelt als hij steeds dezelfde oefeningen moet uitvoeren, dus een tip is om oefeningen af te wisselen en de hond wat uitdaging te geven. Koop bijvoorbeeld verschillende speeltjes, maak een hindernisbaan in de tuin die je af en toe ook anders inricht en ga met de hond regelmatig naar het bos.
Het is erg belangrijk dat de hond van dit ras goed wordt opgevoed. Wanneer het fout gaat bij de opvoeding zal de hond zichzelf zien als de leider van de roedel. Dan heb je als eigenaar geen controle meer over je hond en dat is niet alleen vervelend, maar ook gevaarlijk. Houdt er rekening mee dat de Appenzeller een sterk jachtinstinct heeft en zijn omgeving te allen tijde zal beschermen. Dat kan vervelende situaties opleveren als je de hond niet onder controle hebt. Het investeren in een goede opvoeding en bijvoorbeeld een hoog aangeschreven puppycursus is dan ook allerminst overbodige luxueuze.
Net als bij alle andere honden leert de Appenzeller Sennenhond sneller wanneer deze na het uitvoeren van een commando wordt beloond met een hondensnoepje. Dit is echt een aanrader. Het is per hond verschillend hoeveel tijd het kost om hem of haar op te voeden. Bij de ene hond is het een kwestie van weken tot maanden terwijl het ook voorkomt dat een goede opvoeding jaren in beslag neemt.
Wat kost een Appenzeller?
Gemiddeld betaal je tussen de €500 en €1000 voor een Appenzeller. Een pup van dit ras is vooral gemakkelijk te vinden in Zwitserland. In Nederland is het een stuk lastiger om een Appenzeller te kopen. Veel mensen kiezen er daarom voor om een Appenzeller te kopen via een niet erkende fokker. Dit is echt af te raden. Wacht liever iets langer op een pup die bij een erkende fokker vandaan komt, dan weet je zeker dat hij gezond is en een goede opvoeding heeft gehad.
De NVAEGZ is een fokvereniging voor de Appenzeller. Via de website van de Raad van Beheer kun je met fokkers die bij deze vereniging aangesloten zitten in contact komen. Via hen kun een gezonde Appenzeller pup kopen. Let op, de wachtrij kan soms lang zijn.
Naast de aanschafkosten moet je rekening houden met onderhoudskosten. Dit zijn onder andere kosten voor een mand, een riem, speelgoed, voeding, voerbakken, de dierenarts en eventueel hondenbelasting. Omdat dit een gezond ras is, zullen de dierenartskosten beperkt blijven. Maar je moet er altijd rekening mee houden dat jouw hond ziek kan worden of dat er iets anders gebeurd waardoor jouw hond medische hulp nodig heeft. Een verzekering is dus zeker geen overbodige luxueuze en ook niet overdreven duur.
De beweging die dit ras nodig heeft
Als er iets belangrijk is bij de Appenzeller, dan is het aandacht en beweging. De Appenzeller heeft veel verschillende soorten beweging nodig, want ze hebben erg veel energie. Ze zijn slim en je kunt ze dus gerust een spelletje of een taak aanleren die ze moeten uitvoeren. Er zijn bijvoorbeeld speciale hondenpuzzels verkrijgbaar en dat is bij uitstek een speeltje waar je hond plezier van heeft.
Een Appenzeller rent graag buiten rond en vindt het heerlijk om op een actieve manier bezig te zijn. Je moet jezelf dus afvragen of je hier wel de tijd voor hebt wanneer je een Appenzeller gaat kopen. Houdt er rekening mee dat je gemiddeld 1,5 tot 2 uur per dag aan deze activiteiten kwijt bent. Het is een voordeel als je een grote en omheinde tuin hebt waar de hond lekker kan ravotten.
Heb je een Appenzeller? Wissel dan af tussen wandelen, rennen, springen, spelen en sporten. Dit is de beste manier om een Appenzeller in beweging te houden. Omdat een Appenzeller intelligent is, leren ze snel. Dit betekent ook dat ze zich snel vervelen als er bepaalde activiteiten of taken te vaak worden herhaalt. Probeer dit dus te voorkomen.
De erkenning in Nederland
De Appenzeller werd in 1954 door de FCI erkend als officieel ras. Even later werd de Nederlandse Vereniging voor Appenzeller, Entlebucher en Grote Zwitserse Sennenhonden opgezet[1]. Deze vereniging heeft als doel om fokkers, eigenaren en liefhebbers van deze rassen nader tot elkaar te brengen. Dit doen ze onder andere door het organiseren van evenementen. Ook zetten ze zich in voor de gezondheid van deze rassen.
Ondanks het feit dat de Appenzeller al een tijdje erkend is, kan het lastig zijn om een gezonde Appenzeller te kopen bij een erkende fokker. De rasvereniging probeert het inschrijven van nesten te bevorderen, om zo dit probleem langzaam op te lossen.
Veelgestelde vragen
Hoe actief is de Appenzeller?
De Appenzeller is een actief en zelfs overactief ras. Hij houdt van rennen, springen, zwemmen, apporteren en andere activiteiten waarmee de hond zijn energie kwijt kan. Het kost een eigenaar gemiddeld 1,5 tot 2 uur per dag om de hond te vermaken. Wanneer je dat niet doet heb je kans op dat de hond gedragsproblemen ontwikkeld.
Hoe vaak blaft een Appenzeller?
De Appenzeller is gek op blaffen. Niet, omdat ze het leuk vinden, maar ze zijn waakzaam. Om hun baasjes op gevaar of dreiging te attenderen blaffen ze. Vrijwel iedere vorm of nieuwe situatie ziet het ras als een dreiging. Blaffen doen ze dan ook overmatig. Dit is ook niet eenvoudig af te leren.
Hoe aanhankelijk is een Appenzeller?
Een Appenzeller is niet aanhankelijk en kan zichzelf prima vermaken. Dat neemt niet weg dat de hond van knuffelen houdt, maar het is niet zijn of haar favoriete bezigheid. Ze zijn wel vreselijk loyaal en lief. Ondanks dat ligt het aan de opvoeding of een hond meer of juist minder aandacht nodig heeft. Balanceren is de sleutel tot succes. Te veel aandacht kan de hond een beklemmend gevoel geven en dan schiet je het doel voorbij terwijl te weinig aandacht ervoor kan zorgen dat de Appenzeller zichzelf ziet als de roedelleider. Op dat moment ben je de controle over je trouwe viervoeter kwijt.
Kan ik een Appenzeller alleen laten?
Ondanks dat het ras minder afhankelijk is, zijn ze niet graag alleen. In eenzaamheid kunnen ze zich gaan vervelen en dus gaan ravotten. Denk aan het slopen van meubilair of andere zaken die in of rondom het huis rondslingeren. Een Appenzeller maak je totaal niet blij met een kennel of een bench. Gebruik deze voorwerpen dan ook niet! Het kan het gedrag van de hond beïnvloeden en vaak in negatieve zin. Zo kan het ras erg schuw worden als ze te vaak worden opgesloten.
Is Appenzeller een goede keuze als ik kinderen heb?
Dit is een strikvraag en wij neigen meer naar het antwoord ‘nee’. Dat heeft er vooral mee te maken dat de hond enorm veel aandacht en een zeer goede opvoeding nodig heeft. Wanneer een hond niet goed is opgevoed heb je minder of geen controle over het ras en dat zorgt voor vervelende tot gevaarlijke situaties. Ze zijn erg waakzaam en ook eigenwijs. Ze kunnen dus raar uit de hoek komen als je kindje bijvoorbeeld net iets te hardhandig met de hond omgaat.
Wat vind jij van de Appenzeller?
De Appenzeller is een actief en speels ras, dat perfect past bij een actief gezin. Vroege en intensieve socialisatie is essentieel. Als jouw Appenzeller eenmaal goed is opgevoed en getraind, dan heb je er een liefdevol gezinslid bij. Het aanschaffen van een Appenzeller kan een uitdaging zijn, maar het wachten is de moeite waard. Wat vind jij van de Appenzeller? Is het een ras voor jou? Heb je nog opmerkingen over de Appenzeller? Wij zijn erg benieuwd naar jouw mening over dit ras! Laat daarom onder dit artikel even een reactie achter.
13 reacties
Een goed en bruikbaar artikel, met 1 kanttekening: ik heb 1200 euro betaald voor mijn pup en vermoed dat 500 niet de gemiddelde prijs is.
dat dacht ik ook neig meer naar 1500 euro en een wachtlijst
Wat bij niet één artikel over Appenzellers duidelijk naar voren wordt gebracht vind ik, is dat dit ras zeer eigenzinnig is. Appenzellers zijn goed op te voeden, dat klopt, maar een commando dat volgens de hond nergens op slaat wordt niet opgevolgd. Niet omdat ze ongehoorzaam willen zijn, maar omdat ze het nut er niet van inzien.
Deze honden zijn ooit gefokt met het idee dat ze zelfstandig beslissingen moeten kunnen nemen tijdens het verplaatsen en hoeden van vee. Dat kunnen ze dan ook heel goed, zelf bepalen wat in een bepaalde situatie nodig is. Leer een Appenzeller bijvoorbeeld dat de huiskat zijn nagels niet aan meubilair mag scherpen, en de hond regelt het verder voor je. Daar hoef je zelf nooit meer achteraan.
Een ander punt dat onderschat wordt, is het blaffen. Dat doen ze graag, veel en hard en het is lastig om dit onder controle te krijgen. Zowel om te waarschuwen dat er iemand aan de deur staat, als met spelen, wandelen, stal aanvegen, met de fiets of het paard mee. Ook bezoek dat niet bekend is is een reden om gedurende de tijd dat het bezoek duurt constant te mopperen, in de vorm van blaffen, grommende geluiden en een scala aan andere duidelijk hoorbare vormen van protest. Dit blaffen wordt zwaar onderschat. En de Apoenzeller blaft niet alleen, ze kunnen blaffen met de bek dicht, kreunen, jammeren, noem maar op, maar het is altijd een zeer nadrukkelijk aanwezig geluid. Dit is bijzonder lastig te managen. En dat is eigenlijk een understatement.
Verder zijn ze niet zomaar actief, maar super actief. Met een volwassen hond kun je makkelijk driemaal daags 15 tot 20 km fietsen en twee tot drie uur wandelen. Je ligt dan zelf misschien half dood op de bank, maar je hond kan na een half uur alweer van start.
Natuurlijk zijn het óók fantastische honden voor het gezin, loyaal, liefdevol, waaks, maatjes, kinderoppas, noem maar op. De onze verzorgt de verstoten of moederloze lammeren bijvoorbeeld. Dat is al jaren haar taak in de lammertijd, die ze zeer nauwgezet vervult. Het zijn dan ook háár lammeren, daar mag geen vreemde dichtbij komen. Dan zit ze voor het hok op wacht.
Ook voor de mensen buiten het gezin die ze goed kennen zijn het gezellige honden, maar de eigen baasjes zijn het helemaal. Naar vreemden zijn ze zeer terughoudend en laten ze zich niet of nauwelijks benaderen. Ze willen zélf het kennismakingstempo bepalen, eigenlijk is dat een absolute voorwaarde.
Appenzellers zijn geweldige honden, maar het zijn absoluut geen beginnershonden. Ze vereisen een consequente aanpak, niet hardhandig, maar wel duidelijk, en je hebt als baas en opvoeder uithoudingsvermogen, geduld en gevoel voor humor nodig.
Wat kun je aan t blaffen op straat doen…als onze Appenzeller van een zeer verre afstand al iemand ziet gaat hij blaffen.
Afleiden helpt niet
Jolanda, je hond is waarschijnlijk bang. Vermoedelijk heeft hij geleerd dat hij zich uit deze situatie kan redden door te gaan blaffen.
Wat je het beste kunt doen is gaan oefenen met een onbekende voor de hond. Negeren als het niet lukt en belonen als het wel lukt.
Waarschijnlijk breng jij ook nog eens de onzekerheid over op jouw hond omdat jij er ook onzeker van wordt. Dat is lastig hoor!
Er zijn verschillende gedragstherapeuten die je daar goed bij kunnen helpen en je bent niet de enige! Denk maar eens aan al die kleine blaffende hondjes, die worden opgetild, FOUT! En nou ja die Appenzeller laat zich niet tillen, letterlijk en figuurlijk.
Dank je Marco. Ik lees nu pas onverwachts je bericht.
Ik heb verschillende malen gedragsdeskundige in huis en nog steeds.
Hij blijft blaffen als hij mensen van een afstand zit …..ik lijd hem vaak af met een stok.
Ik hoop echt dat dit weg gaat. Nu hij morgen 1 wordt. Zijn mensen niet blij als hij blaft tegen zw
Fantastische lieve hond die ik voor geen goud zou willen missen! Ik geef haar veel liefde aandacht en ga twee keer per dag eruit. Soms 3 keer. Ze heeft hier een orinsesseleven en slaapt op de bank en op bed en ze vind het heel normaal!
We hebben een grote tuin met haar hokje en ze waakt heel goed. Met mooi weer hele dag buiten. Laat haar minstens 3 keer per week met andere honden spelen in het hondelosloopgebied en op een strandje. Ze gaat ook mee af en toe naar de stad en we spelen samen met een paardenslager en de bezem Ze is superslim en eigenzinnig.
Ben heel blij met haar maar blijf wel een leider en dat weet ze!
Ben het absoluut niet met Esther eens!
Het klopt het zijn geen beginners honden maar welke honden zijn dat wel? Voor je een hond aanschaft dan bereid je je daar op voor, je leest je in. Als het goed is krijg je hem of haar van de fokker niet eens zo maar mee.
Een Appenzeller vereist uitgebreide socialisatie. Opvoeding is voor elke hond goed maar zeker voor deze hond, voor een hond moet je tijd hebben. Ik loop met onze Ties elke dag een rondje door het drukke winkelcentrum en laat hem in de buurt komen van veel vreemden. Willen mensen zijn aandacht dan zeg ik: “negeer hem maar even en wacht totdat hij komt”. Dan gaat hij en wil hij HEEL graag aandacht. Mensen hier in de straat kennen hem als een enorme vrijkous, helemaal als hij een koekje en aandacht krijgt.
Ook bij het binnenkomen van nieuwe gasten geef ik de raad “negeer de hond, doe of hij er niet is en kijk hem niet aan”. (leren we dit ook niet op elke cursus en geldt dit niet voor heel veel honden?) De hond komt vanzelf en is erg lief, die van ons wel!
Komen mensen een tweede of een derde keer dan weet mijnheer dat en is gelijk enthousiast (te vaak).
Onze hond gromt niet en blaft nauwelijks niet bij het spelen, niet bij binnenkomst van vreemden. Ze waken wel!
Sennenhonden kunnen wel erg zeuren, hele gesprekken voeren ze soms met je. Enorm lachwekkend! Vervelend, helemaal niet!
Wij hebben de Appenzeller als eerste hond gekregen. Had totaal geen ervaring met honden. De puppy cursus was voor beide nuttig maar een drama. De jaren daarna werden geweldig!!!! Op ons eigen tempo. Echt een super hond geworden met ja……. een aantal eigenschappen waar je rekening mee moet houden. Onze hond heeft heerlijk de ruimte op een tuinderij. Gaat met de baas mee werken en s,middags knus bij de vrouw. Ze is nu 8 jaar en we hopen jaar nog lang te mogen hebben.
Tsja, ik wil natuurlijk niet opscheppen maar Ties en ik haalden “Cum Laude” bij de puppy cursus. Het was ook niet de eerste keer dat ik dat deed 😉.
Ook de vervolg cursussen zijn geweldig, zeker voor een Appenzeller en zijn baasje.
Niet elke hond zal een plek hebben op een tuinderij of een boerderij waar veel honden van oorsprong, zo ook deze, wel thuis horen. Deze hond zal graag helpen aardappels rooien of aardbeien plukken. In de middag helpt hij dan met het opmaken van de bedden of met de was. 😂
Ze zijn het liefste de hele dag bij je en volgen je overal waar je gaat. Ze zijn niet graag dagen achter elkaar alleen.
Hallo
Erg leuk om de reacties te lezen ik heb een kruising uit een Nederlands asiel
Het is mijn zesde hond
Ik ben verzot op hem
Hij had een verschrikkelijk grote rugzak angstig op straat blaffen naar alles dat beweegt grommen en blaffen of nippen naar mensen die vonden dat ze hem moesten aaien.
Wij hebben puppy en vervolg cursussen gedaan en gedrags therapie
Nu gaat het beter we zijn verhuisd en hij is gecastreerd dat heeft ontzettend geholpen in zijn voordeel bij heeft rust gevonden
Maar is nog steeds terug houdend naar mensen op straat
Hij gaat prima in ons gezin en is beste maatjes met onze 19 jarige kat.
Hij gaat een keer per week naar honden opvang zodat hij goed kan spelen met andere honden
We trainen nog steeds daarnaast leer ik hem nuttige dingen aan dingen op pakken van de vloer zo als pennen sokken pantoffels deuren openen of dichtdoen zo is die de hele dag actief in huis en tijdens het wandelen op straat ruimen we samen het zwerf afval op voornamelijk flesjes en blikjes we lopen 1keer per dag een grote ronde van 1.5uur en drie korte rondes 15minuten daarnaast fietsen we om de dag een uur met hem in plaats van de lange wandeling.
Mijn zoon heeft sinds 2013 een Appenzeller. Deze hond heb ik de eerste 3 jaren tussen de middag uitgelaten omdat mijn zoon hele dagen werkte. En ik ben stapelgek geworden op mijn “pleeghond”. (Moet ik wel vermelden dat ik sinds mijn 21e ervaring heb met verschillende honden). Inmiddels is mijn zoon verhuisd naar Zweden. Gremlin is inmiddels ruim 10 jaar en mijn zoon wilde een jonge Appenzeller erbij. En die fokken ze niet in Zweden. Het resulteerde in het volgende: ik heb , hier in Nederland, een pup uitgezocht, en na 9 weken is mijn zoon per vliegtuig naar Nederland gekomen om zelf z’n pup op te halen. Hij moest na 2 dagen weer terug, de pup is bij mij. (Ach ja, ik ben gepensioneerd en heb daar wel tijd voor. Toch?) Twix heeft inmiddels alle vaccinaties gehad en met de kerst komt mijn zoon terug. Om vervolgens in januari met 2 Appenzellers terug te keren naar Zweden. Hoewel mijn leven gigantisch druk is geworden, ben ik ook met deze pup stapelgek! Wat een lieve, slimme en mooie logee is Twix! En wat zal ik hem missen als hij straks bij zijn eigen baas gaat wonen. Zelf hebben wij een Kooiker van 7 jaar die bij ons een vrij rustig leventje leidde ; die moest eerst wel wennen aan zo’n druktemaker in huis maar zij heeft zich ontwikkeld tot een hond die graag wil stoeien. En dat vind ik een groot pluspunt! Mijn man heeft iets meer moeite met de verstoring van onze rust, maar de periode van logeren is te overzien. Toch? En mij pakken ze deze mooie ervaring niet meer af!
Mijn 2e Appenzeller. De 1e is met mijn ex meegegaan. Het zijn echt geweldige honden. Zo veel energie en altijd klaar voor leuke spelletjes. Helpt op haar manier mee in de tuin, zoals onkruid plukken en aan de haal gaan met wat je weg gooit. Alles is een spel en ze geniet ervan. Heel goed gesocialiseerd bij de fokker uit een nest van 11 pubs! Moederhond een echte schapenhoeder en de baas en bazin hebben de pubs uitstekend gesocialiseerd en alle aandacht met liefde gegeven. Dat is te merken aan alles, nooit bang en zeer vriendelijk tegen vreemden en kinderen. Vergis je echter niet, ze weten goed en kwaad feilloos van elkaar te onderscheiden! Ze zijn echt onbevreesd en zeer intelligent. Zo leuk als ze vol aandacht naar de tv kijkt, vooral natuur programma’s. Heb gelukkig een tuin van duizenden m2 en daarin kan ze zichzelf goed vermaken. Deze honden kunnen beslist niet in een appartement worden gehouden, tenzij je dagelijks de tijd hebt ze uren uit te laten. Ga regelmatig het bos in met de hond en flinke stukken fietsen. 10 a 20 km geen probleem en flinke stukken in de hoogste versnelling. Ook gek op water, zomer of winter, maakt niets uit, springt zo de IJssel in en duikt de stenen op die je erin gooit. De opvoeding geen probleem mits consequent en vanaf pub ze iets aanleren waar ze ontzag voor heeft. Zodat alleen al het wijzen/zwaaien met een balpen al genoeg is ze te corrigeren. In huis een echt maatje en heel lief. Komt graag regelmatig een knuffel halen, ook bij bezoekers. Blaffen, gelukkig weinig en niet ongepast. Redelijk gelukt dat af te leren. Mag uiteraard wel bij het spelen en als ze ergens enthousiast over is.
Luistert zeer goed naar commando’s bij uitlaten en kan eigenlijk wel los, totaal geen agressiviteit en geen wegloper. Blijft altijd in de buurt bij het baasje. Is gek op het dragen van liefst grote stokken die ze in het bos tegenkomt.
Loopt goed aan de riem en geen probleem mee uit winkelen in de drukte van een stad. Zijn mooie aantrekkelijke honden en daarmee zeer verleidelijk voor vreemden de hond te willen knuffelen. Bij deze Appenzeller kan dat, blijkbaar door de goede socialisatie, maar is zeker geen garantie voor elke Appenzeller!
Kortom, nooit spijt van gehad, wat een fantastische honden!